Tasmanie! WoW
Door: Ineke en een beetje Gerard
Blijf op de hoogte en volg Gerard
14 Februari 2010 | Australië, Perth
Hi Mates
Geweldig weer hoeveel reacties we krijgen en daar doen we het ook een beetje voor. We zitten hier nu bij onze grijze vriend Kim in Perth met wel dik 32 graden. Het tijdsverschil was 10 uur eerder maar is nu aan de westkust 7 uur. We slapen in zijn computer kamer, die is er nu uit.
Even nog wat weetjes over Tasmanie. Tasmanie heeft ongeveer 500000 inwoners en is net zo groot als de benelux.
In Hobart werden we vroeg opgehaald voor onze Adventure Tour van 6 dagen door Tasmanie. Met een leuke jonge groep en gids Wombat gingen we op pad met een blauwe lucht en 25 graden. In Mount Field NP hebben we twee watervallen bekeken, Horseshoe en Russel Falls. In dit Park zijn fossielen gevonden die ook op Antarctica en Zuid-Amerika zijn gevonden, kortom ooit lag het allemaal aan elkaar. Langs de Tall Tree Walk hoge bomen, pademelons (kleine kangaroes, kleiner dan wallabies) en natuurlijk Gerard de spotter zag als enige een zwarte tijgerslang. Een korte stop gehad bij een waterirrigatitiesysteem, grote buizen door het golvende landschap. Bij Lake St. Clair hebben we geluncht met hotdogs. Dit meer is het diepste van Australie, 167 meter. Over het strand liep opeens een echidna, dit is een soort grote egel. Terwijl iemand groepsfoto's probeerde te nemen, waren wij natuurlijk allemaal weg gespirt naar de egel. Bij een beekje konden we onze flessen vullen met drinkwater, zo schoon is het water. In Franklin Gordon NP een kwartier omhoog gelopen om mooi de vallei in te kunnen kijken. Vele korte stops gehad, want even verderop waren de Nelson Falls. In Queenstown, een oud mijndorpje waar vroeger veel mensen woonden, maar er inmiddels heel wat verhuisd zijn, waardoor het nu erg verlaten is, hebben we een muffin gehaald. Eindstadion van vandaag was Strahan, een dorpje halverwege de westkust waar we in een geweldig mooi groot huis sliepen. Wij hadden de mooiste kamer, aangezien wij een moteltrip hadden in plaats van een hosteltrip, omdat er geen doubles meer waren. Dus een eigen douche en een heerlijk bed! Het dorpje verkend op een mountainbike waarbij we een helm op moetsen wat er niet uitzag! Zeker als je hem verkeerd om op zet! Hogarth Falls bekeken en langs het haventje gefietst. Het eten wat Wombat klaarmaakt is heerlijk en een lekker toetje na. Gerard is 's avonds zwevende vogels gaan bekijken op het strand, wat hij niet geweldig vond, terwijl ik lekker met een boek op de bank zat. Maar hij had wel een possum gezien!
Na het ontbijt moesten we ons een uurtje in Strahan vermaken zodat onze gids het huis kon schoonmaken, aangezien de schoonmaker ziek was. Daarna naar de zandduinen waar we een klein uurtje op een quad hebben gecrost. Niet zo spectaculair als Africa, maar toch leuk. De rest van de groep deed een twee uur durende toch door de hete duinen, dus die waren oververhit toen ze terug kwamen. Lunch met burrito's en op naar Montezuma Falls, de langste in Tasmanie. Een uur one-way lopen over een vlakke trail. Sinds de tocht naar Mount Wellington had ik last van mijn achilles, op de weg terug werd die erg pijnlijk. Als mijn bergschoenen maar uit waren, dan ging het goed. Maar de waterval was mooi. Gerard deed een alternatieve route het laatste stukje, klimmend over en onder bomen door bosjes en niet wetend waar je op stapt en via de swingbridge kwam hij er ook. In een klein dorpje in de middel of nowhere ging speciaal voor ons een kroegje met museum open! Ze konden wat verdienen! Biertje gedaan. De barkeeper vertelde dat als we een foto maken van een tasmaanse tijger (die officieel niet meer leeft, maar velen geloven van dat hij zich verstopt heeft), we de foto kunnen verkopen aan een krant in Sydney en Amerikaanse kranten voor 6 miljoen dollar. Dus in plaats van de loterij winnen is dit Gerard zijn nieuwe missie. Er is zelfs een eiland dat wordt vrijgehouden als de tijger gevonden wordt. Toen we het dorpje uitreden ging de bar weer dicht! Onze slaapplek was in Craddle Mountain National Park. 's Avonds op pad op zoek naar de Wombat. Die vonden we al heel snel met kleintjes, net knuffelberen. Verder palemedons, wallabies en possums gezien. De possum kwam iets te dichtbij, leek net of hij zo op je wilde springen.
De volgende dag was een geweldige! Op naar Craddle Mountain! Er stond een hike van 7 uur op de planning. Aangezien ik last had van mijn achilles ben ik alleen in mijn eigen tempo gaan lopen. Het begin was bij Dove Lake waarin Craddle Mountain weerspiegelde onder de blauwe hemel, wat niet vaak voorkomt, dus we hadden dikke mazzel. Gerard ging met de groep op pad. Een stukje Dove Lake Circuit (920 m) en daarna stijl omhoog naar Marions Lookout (1223 m). Ik wilde het wel proberen, nam mijn tijd, schoen een stuk losser en tot mijn verbazing zag ik de rest van de groep weer bij het uitkijkpunt! Dankzij een Irakees die tijd nam om vele foto's te maken. Het uitzicht was geweldig! Verschillende meren en bergen eromheen. De groep was alweer vooruit, de Overland Track was aardig vlak, waarna het echte werk begon naar de top van Craddle Mountain. Ik kon ze zien. Het was erg steil, zelfs rotsklimmen was nodig en Gerard moest zich met zijn handen af en toe optrekken, terwijl hij de diepte onder zich zag. Hij voelde voor het eerst wat hoogtevrees is. Twee jonge meiden sprongen vrolijk om hem heen terwijl hij de grootste moeite had, maar hij heeft de top op 1545 m bereikt! Ik ben doorgelopen en heb lang over de terugweg, Face Track, gedaan vanwege mijn achilles. Na 5 uur hiken was ik weer bij het begin en behoorlijk kapot, maar ik had het niet willen missen. Gerard kwam een uur later helemaal kapot beneden. Hij had eerst even wat tijd nodig om bij te komen. Ik heb nog een frisse duik in het meer genomen, maar Gerard had er geen puf voor. De grappenmaker was even rustig! Verderop een welverdiende ijsco gehaald. Via de landerijen (waar de boerderij van de ouders van onze gids stond) zijn we, na de kleine Chocolat Factory (chocola geproefd) naar Devonport gereden. Wij in een luxe motel, de rest een mooi groot huis met pingpong en pooltafel. Pizza besteld met de groep die nog over was. Voor een aantal was de trip voorbij.
's Ochtends hebben we drie nieuwe mensen opgepikt die de gemiddelde leeftijd flink lieten oplopen. Een Duitser van 76 jaar die net drie maanden in Nieuw Zeeland had rondgefietst! Ze zijn dus wel fit! In Launceston iemand afgezet en iemand opgepikt, een koreaan die niet erg sociaal was. De groep van de eerste helft van de trip was erg leuk, nu was het een stuk minder. Een lange rijdag om bij de oostkust uit te komen. Rijden door prachtig golvend groen/geel landschap met bergen op de achtergrond, koeien en schapen. Bij Catarat Gorge een wandeling gemaakt. De wallabies sprongen in het rond. Bij de lunchplek naar Evercreech Falls gelopen. Op de terugweg moesten we een beekje oversteken waarbij ik uitgleed en mijn zonnebril verloor. Dat was alweer even geleden, dus werd wel weer eens tijd. Na de hamburgerlunch (barbeque is op lunchplek aanwezig) een hoge eucalyptusboom van 91 m bekeken. In een klein dorpje stond een politiebureau, maar heel klein voor "al" die criminaliteit daar. Een nieuwe zonnebril gehaald zodat we naar het mooiste strand van Tasmanie konden, Bay of Fires. De zee had een sterke stroming, er was vorige week nog iemand verdonken. We zijn tot de knieen erin gegaan, maar waren helemaal nat door de golven. In het dorpje waar we bleven slapen was een blowhole, op het moment dat er een golf komt blowt het water in de hole en schiet de lucht in. Als je niet oplet ben je zeiknat. 's Avonds een pinguintoer gedaan. De kleinste (blauwe) pinguins kwamen uit het water gewaggeld wat een leuk gezicht is, maar het waren er niet zoveel als andere nachten helaas. Ze kwamen wel erg dichtbij.
Op naar Wineglass Bay, een mooi wit strand en helder water. De klim naar Wineglass Bay Lookout was 45 min. Het was bewolkt waardoor het strand niet zo wit was en het water niet zo helder. Nog 45 min en we waren op het strand. Aangezien het geen strandweer was verder gelopen naar de andere kant Hazards Beach, een mooier strand met helderblauw water en vervolgens via de track terug gelopen. Na 4 uur lopen waren we terug en hebben we een verfrissende plons in Honeymoon Bay gedaan. Op naar Port Arthur wat nog 5 uur rijden was via de mooie natuur. Een aantal keren gestopt, waaronder bij Kate's Berry Farm, die in het boek: duizend dingen die je moet hebben gezien, staat. Ze maakt zelf ijs en jam van haar eigen verbouwde vruchten. Het aardbeienijs was erg lekker. Omdat de rit lang was had Wombat een filmquiz bedacht die Gerard natuurlijk gewonnen heeft, met als prijs een koekje! Zo waren we 45 min verder. In Port Arthur hadden we onze beste/mooiste slaapplek, een huisje tussen de bomen vlakbij de baai met veranda. Wombat had weer een heerlijk toetje gemaakt, cheesecake. Van het hiken val je niet af want hij maakt veel te lekker eten.
In Remarkeble Cave was de vorm van Tasmanie te zien. Port Arthur Historical Site is een groot terrein met meerdere gebouwen wat vroeger een gevangenis was. Vele gebouwen zijn al verwoest door bosbranden. De gids die de uitleg gaf maakte vooral indruk met zijn te harde stem en het verhaal over de straffen die mensen kregen, zoals zweepslagen en daarna een zout bad, vreselijk. De gebouwen bekeken, een hoop oude troep en een klein boottochtje langs een klein eilandje waar de 1100 doden liggen en een andere waren jongens met slecht gedrag moetsen werken in de leeftijd van 9 tot 15 jaar. Opnieuw naar een chocoladefabriekje (onze gids is gek op lekkere dingen, zie zijn buik) en op naar de devils. De Tasmanian Devils moesten we natuurlijk gezien hebben. In het wild zijn ze bijna niet te vinden, maar in een Reserve konden we hun tanden van dichtbij bekijken toen ze gevoerd werden. Wat een herrie kunnen die beesten maken. Verder hadden ze vogels, quolls (soort kat) en hebben we kangaroes, wallabies en palemedons gevoerd. In het dorpje Dootown heeft elk huis een naam met Doo, zoals Doolittle, Just-doo-it, Doo-love. Een arch bekeken en bij Pirates Bay een groepsfoto gemaakt. Rond 18 uur waren we terug in Hobart waar Wombat ons een rondleiding gaf vanuit de bus door de stad.
Vroeg op om de shuttlebus naar het vliegveld te nemen en via Melbourne naar Perth te vliegen waar Kim ons opwachtte op het vliegveld. We slapen bij hem, dus even geen hostel (we waren al gewend geraakt aan de motels). Kim heeft ons het weekend Perth laten zien wat een mooie stad is met veel groen en water. Vrijdags een kopje thee gedaan en bijgekletst over alle reizen die we hebben gedaan. Zaterdag hebben we gelunchd in de stad , langs het water gelopen, door Kings Park geslenterd waar je de Swan en Canning Rivers samen kan zien komen. Vele zeilbootjes en een mooi uitzicht over de stad, zie de panoramafoto bovenaan de site. Via de botanic gardens en tree top walk gelopen. 's Avonds was erg leuk met de barbeque aan de rand van het water uitkijkend over de skyline van de stad, met de lichtjes in het donker. Vele mensen zitten daar, gebruiken om de beurt de barbaque en nemen hun eigen spullen mee. Net familiedag in Appelscha.
Zondag zijn we naar Fremantle gereden, een plaats onder Perth. Kop koffie gedaan. Het strand bekeken wat zelfs ideaal is voor Gerard vanwege het gras wat er ligt ("ik heb een hekel aan zand"). De lifesavers hebben rood/gele badmutsen op, heel charmant. Gerard zag twee dolfijnen zwemmen die zich verstoppen zodra ik keek. Verderop op een grasveld uitkijkend over het strand en in de lucht een stuntvliegtuig onze lunch gegeten. Kim zijn schoondochter vierde haar verjaardag, we zijn meegegaan. Ze hebben grote huizen hier, maar maar 1 laag, met zwembad en een grote tuin. Het is hier meer dan dertig graden, maar met het windje goed uit te houden, terwijl jullie over het hobbelijs proberen te schaatsen! Ja we worden al bruin!
Morgen gaan we op pad met onze Wicked-van! 4500 km te gaan om in Darwin uit te komen over drie weken.
We hebben een hoop beleefd dus het is een lang verhaal, en anders lees je het maar niet, haha!
Onze foto's staan er nu echt op: www.gerardenineke2.mijnalbums.nl
Geweldig weer hoeveel reacties we krijgen en daar doen we het ook een beetje voor. We zitten hier nu bij onze grijze vriend Kim in Perth met wel dik 32 graden. Het tijdsverschil was 10 uur eerder maar is nu aan de westkust 7 uur. We slapen in zijn computer kamer, die is er nu uit.
Even nog wat weetjes over Tasmanie. Tasmanie heeft ongeveer 500000 inwoners en is net zo groot als de benelux.
In Hobart werden we vroeg opgehaald voor onze Adventure Tour van 6 dagen door Tasmanie. Met een leuke jonge groep en gids Wombat gingen we op pad met een blauwe lucht en 25 graden. In Mount Field NP hebben we twee watervallen bekeken, Horseshoe en Russel Falls. In dit Park zijn fossielen gevonden die ook op Antarctica en Zuid-Amerika zijn gevonden, kortom ooit lag het allemaal aan elkaar. Langs de Tall Tree Walk hoge bomen, pademelons (kleine kangaroes, kleiner dan wallabies) en natuurlijk Gerard de spotter zag als enige een zwarte tijgerslang. Een korte stop gehad bij een waterirrigatitiesysteem, grote buizen door het golvende landschap. Bij Lake St. Clair hebben we geluncht met hotdogs. Dit meer is het diepste van Australie, 167 meter. Over het strand liep opeens een echidna, dit is een soort grote egel. Terwijl iemand groepsfoto's probeerde te nemen, waren wij natuurlijk allemaal weg gespirt naar de egel. Bij een beekje konden we onze flessen vullen met drinkwater, zo schoon is het water. In Franklin Gordon NP een kwartier omhoog gelopen om mooi de vallei in te kunnen kijken. Vele korte stops gehad, want even verderop waren de Nelson Falls. In Queenstown, een oud mijndorpje waar vroeger veel mensen woonden, maar er inmiddels heel wat verhuisd zijn, waardoor het nu erg verlaten is, hebben we een muffin gehaald. Eindstadion van vandaag was Strahan, een dorpje halverwege de westkust waar we in een geweldig mooi groot huis sliepen. Wij hadden de mooiste kamer, aangezien wij een moteltrip hadden in plaats van een hosteltrip, omdat er geen doubles meer waren. Dus een eigen douche en een heerlijk bed! Het dorpje verkend op een mountainbike waarbij we een helm op moetsen wat er niet uitzag! Zeker als je hem verkeerd om op zet! Hogarth Falls bekeken en langs het haventje gefietst. Het eten wat Wombat klaarmaakt is heerlijk en een lekker toetje na. Gerard is 's avonds zwevende vogels gaan bekijken op het strand, wat hij niet geweldig vond, terwijl ik lekker met een boek op de bank zat. Maar hij had wel een possum gezien!
Na het ontbijt moesten we ons een uurtje in Strahan vermaken zodat onze gids het huis kon schoonmaken, aangezien de schoonmaker ziek was. Daarna naar de zandduinen waar we een klein uurtje op een quad hebben gecrost. Niet zo spectaculair als Africa, maar toch leuk. De rest van de groep deed een twee uur durende toch door de hete duinen, dus die waren oververhit toen ze terug kwamen. Lunch met burrito's en op naar Montezuma Falls, de langste in Tasmanie. Een uur one-way lopen over een vlakke trail. Sinds de tocht naar Mount Wellington had ik last van mijn achilles, op de weg terug werd die erg pijnlijk. Als mijn bergschoenen maar uit waren, dan ging het goed. Maar de waterval was mooi. Gerard deed een alternatieve route het laatste stukje, klimmend over en onder bomen door bosjes en niet wetend waar je op stapt en via de swingbridge kwam hij er ook. In een klein dorpje in de middel of nowhere ging speciaal voor ons een kroegje met museum open! Ze konden wat verdienen! Biertje gedaan. De barkeeper vertelde dat als we een foto maken van een tasmaanse tijger (die officieel niet meer leeft, maar velen geloven van dat hij zich verstopt heeft), we de foto kunnen verkopen aan een krant in Sydney en Amerikaanse kranten voor 6 miljoen dollar. Dus in plaats van de loterij winnen is dit Gerard zijn nieuwe missie. Er is zelfs een eiland dat wordt vrijgehouden als de tijger gevonden wordt. Toen we het dorpje uitreden ging de bar weer dicht! Onze slaapplek was in Craddle Mountain National Park. 's Avonds op pad op zoek naar de Wombat. Die vonden we al heel snel met kleintjes, net knuffelberen. Verder palemedons, wallabies en possums gezien. De possum kwam iets te dichtbij, leek net of hij zo op je wilde springen.
De volgende dag was een geweldige! Op naar Craddle Mountain! Er stond een hike van 7 uur op de planning. Aangezien ik last had van mijn achilles ben ik alleen in mijn eigen tempo gaan lopen. Het begin was bij Dove Lake waarin Craddle Mountain weerspiegelde onder de blauwe hemel, wat niet vaak voorkomt, dus we hadden dikke mazzel. Gerard ging met de groep op pad. Een stukje Dove Lake Circuit (920 m) en daarna stijl omhoog naar Marions Lookout (1223 m). Ik wilde het wel proberen, nam mijn tijd, schoen een stuk losser en tot mijn verbazing zag ik de rest van de groep weer bij het uitkijkpunt! Dankzij een Irakees die tijd nam om vele foto's te maken. Het uitzicht was geweldig! Verschillende meren en bergen eromheen. De groep was alweer vooruit, de Overland Track was aardig vlak, waarna het echte werk begon naar de top van Craddle Mountain. Ik kon ze zien. Het was erg steil, zelfs rotsklimmen was nodig en Gerard moest zich met zijn handen af en toe optrekken, terwijl hij de diepte onder zich zag. Hij voelde voor het eerst wat hoogtevrees is. Twee jonge meiden sprongen vrolijk om hem heen terwijl hij de grootste moeite had, maar hij heeft de top op 1545 m bereikt! Ik ben doorgelopen en heb lang over de terugweg, Face Track, gedaan vanwege mijn achilles. Na 5 uur hiken was ik weer bij het begin en behoorlijk kapot, maar ik had het niet willen missen. Gerard kwam een uur later helemaal kapot beneden. Hij had eerst even wat tijd nodig om bij te komen. Ik heb nog een frisse duik in het meer genomen, maar Gerard had er geen puf voor. De grappenmaker was even rustig! Verderop een welverdiende ijsco gehaald. Via de landerijen (waar de boerderij van de ouders van onze gids stond) zijn we, na de kleine Chocolat Factory (chocola geproefd) naar Devonport gereden. Wij in een luxe motel, de rest een mooi groot huis met pingpong en pooltafel. Pizza besteld met de groep die nog over was. Voor een aantal was de trip voorbij.
's Ochtends hebben we drie nieuwe mensen opgepikt die de gemiddelde leeftijd flink lieten oplopen. Een Duitser van 76 jaar die net drie maanden in Nieuw Zeeland had rondgefietst! Ze zijn dus wel fit! In Launceston iemand afgezet en iemand opgepikt, een koreaan die niet erg sociaal was. De groep van de eerste helft van de trip was erg leuk, nu was het een stuk minder. Een lange rijdag om bij de oostkust uit te komen. Rijden door prachtig golvend groen/geel landschap met bergen op de achtergrond, koeien en schapen. Bij Catarat Gorge een wandeling gemaakt. De wallabies sprongen in het rond. Bij de lunchplek naar Evercreech Falls gelopen. Op de terugweg moesten we een beekje oversteken waarbij ik uitgleed en mijn zonnebril verloor. Dat was alweer even geleden, dus werd wel weer eens tijd. Na de hamburgerlunch (barbeque is op lunchplek aanwezig) een hoge eucalyptusboom van 91 m bekeken. In een klein dorpje stond een politiebureau, maar heel klein voor "al" die criminaliteit daar. Een nieuwe zonnebril gehaald zodat we naar het mooiste strand van Tasmanie konden, Bay of Fires. De zee had een sterke stroming, er was vorige week nog iemand verdonken. We zijn tot de knieen erin gegaan, maar waren helemaal nat door de golven. In het dorpje waar we bleven slapen was een blowhole, op het moment dat er een golf komt blowt het water in de hole en schiet de lucht in. Als je niet oplet ben je zeiknat. 's Avonds een pinguintoer gedaan. De kleinste (blauwe) pinguins kwamen uit het water gewaggeld wat een leuk gezicht is, maar het waren er niet zoveel als andere nachten helaas. Ze kwamen wel erg dichtbij.
Op naar Wineglass Bay, een mooi wit strand en helder water. De klim naar Wineglass Bay Lookout was 45 min. Het was bewolkt waardoor het strand niet zo wit was en het water niet zo helder. Nog 45 min en we waren op het strand. Aangezien het geen strandweer was verder gelopen naar de andere kant Hazards Beach, een mooier strand met helderblauw water en vervolgens via de track terug gelopen. Na 4 uur lopen waren we terug en hebben we een verfrissende plons in Honeymoon Bay gedaan. Op naar Port Arthur wat nog 5 uur rijden was via de mooie natuur. Een aantal keren gestopt, waaronder bij Kate's Berry Farm, die in het boek: duizend dingen die je moet hebben gezien, staat. Ze maakt zelf ijs en jam van haar eigen verbouwde vruchten. Het aardbeienijs was erg lekker. Omdat de rit lang was had Wombat een filmquiz bedacht die Gerard natuurlijk gewonnen heeft, met als prijs een koekje! Zo waren we 45 min verder. In Port Arthur hadden we onze beste/mooiste slaapplek, een huisje tussen de bomen vlakbij de baai met veranda. Wombat had weer een heerlijk toetje gemaakt, cheesecake. Van het hiken val je niet af want hij maakt veel te lekker eten.
In Remarkeble Cave was de vorm van Tasmanie te zien. Port Arthur Historical Site is een groot terrein met meerdere gebouwen wat vroeger een gevangenis was. Vele gebouwen zijn al verwoest door bosbranden. De gids die de uitleg gaf maakte vooral indruk met zijn te harde stem en het verhaal over de straffen die mensen kregen, zoals zweepslagen en daarna een zout bad, vreselijk. De gebouwen bekeken, een hoop oude troep en een klein boottochtje langs een klein eilandje waar de 1100 doden liggen en een andere waren jongens met slecht gedrag moetsen werken in de leeftijd van 9 tot 15 jaar. Opnieuw naar een chocoladefabriekje (onze gids is gek op lekkere dingen, zie zijn buik) en op naar de devils. De Tasmanian Devils moesten we natuurlijk gezien hebben. In het wild zijn ze bijna niet te vinden, maar in een Reserve konden we hun tanden van dichtbij bekijken toen ze gevoerd werden. Wat een herrie kunnen die beesten maken. Verder hadden ze vogels, quolls (soort kat) en hebben we kangaroes, wallabies en palemedons gevoerd. In het dorpje Dootown heeft elk huis een naam met Doo, zoals Doolittle, Just-doo-it, Doo-love. Een arch bekeken en bij Pirates Bay een groepsfoto gemaakt. Rond 18 uur waren we terug in Hobart waar Wombat ons een rondleiding gaf vanuit de bus door de stad.
Vroeg op om de shuttlebus naar het vliegveld te nemen en via Melbourne naar Perth te vliegen waar Kim ons opwachtte op het vliegveld. We slapen bij hem, dus even geen hostel (we waren al gewend geraakt aan de motels). Kim heeft ons het weekend Perth laten zien wat een mooie stad is met veel groen en water. Vrijdags een kopje thee gedaan en bijgekletst over alle reizen die we hebben gedaan. Zaterdag hebben we gelunchd in de stad , langs het water gelopen, door Kings Park geslenterd waar je de Swan en Canning Rivers samen kan zien komen. Vele zeilbootjes en een mooi uitzicht over de stad, zie de panoramafoto bovenaan de site. Via de botanic gardens en tree top walk gelopen. 's Avonds was erg leuk met de barbeque aan de rand van het water uitkijkend over de skyline van de stad, met de lichtjes in het donker. Vele mensen zitten daar, gebruiken om de beurt de barbaque en nemen hun eigen spullen mee. Net familiedag in Appelscha.
Zondag zijn we naar Fremantle gereden, een plaats onder Perth. Kop koffie gedaan. Het strand bekeken wat zelfs ideaal is voor Gerard vanwege het gras wat er ligt ("ik heb een hekel aan zand"). De lifesavers hebben rood/gele badmutsen op, heel charmant. Gerard zag twee dolfijnen zwemmen die zich verstoppen zodra ik keek. Verderop op een grasveld uitkijkend over het strand en in de lucht een stuntvliegtuig onze lunch gegeten. Kim zijn schoondochter vierde haar verjaardag, we zijn meegegaan. Ze hebben grote huizen hier, maar maar 1 laag, met zwembad en een grote tuin. Het is hier meer dan dertig graden, maar met het windje goed uit te houden, terwijl jullie over het hobbelijs proberen te schaatsen! Ja we worden al bruin!
Morgen gaan we op pad met onze Wicked-van! 4500 km te gaan om in Darwin uit te komen over drie weken.
We hebben een hoop beleefd dus het is een lang verhaal, en anders lees je het maar niet, haha!
Onze foto's staan er nu echt op: www.gerardenineke2.mijnalbums.nl
-
14 Februari 2010 - 13:07
Janneke:
Hey avonturiers,
Mooi verhaal en weer vele belevenissen.
Balen Ineke dat je last hebt van je achillespees. Hoop dat het je niet al te veel belemmerd, al zal het al wel zo zijn als ik jullie verhaal lees.
Ik begrijp ook dat Gerard de camera continue in aanslag heeft voor DE foto van de tijger.....Zet hem op, hahaha.
Tot het volgende verhaal! Weer leuk om te lezen!
Liefs Janneke -
14 Februari 2010 - 13:08
Suzanne:
Hi mates!!!
Wat een prachtig reiverhaal weer en mooi foto's!!! helemaal die samen bij een waterval!
Ik geniet al van jullie verhaal dus komt daar vast helemaal goed. Mis jullie wel een beetje maar dat maken we weer helemaal goed als jullie terug zijn!
Eerst daar maar niet aan denken en gewoon lekker go with the flow!
Enjoy jour trip!!
Dikke knuffel van Suz -
14 Februari 2010 - 13:10
Suzanne:
Sterkte met je achillespees Ien!!!
Hoop dat het snel opknapt!
Kus -
14 Februari 2010 - 13:51
Floortje:
Heeft Gerard al 800 foto's? En Ineke, ook wel bezig met foto's maken (ieder toch wel zijn eigen mee?)
Ik dacht dat de tasmanian devil een stripfiguur was? Geniet van jullie mooie avonturen, leuk om te lezen. Oja Ineke, doe je mee met het vollebal toernooi, oud C2? (Jaap Jan ruilt wel even voor je eventureel, haha)Kus voor jullie -
14 Februari 2010 - 16:15
Ria En Albert:
Wij zitten nu errrrrg lang achter de computer!is het niet voor Andrea en Klaas dan voor juliie. Geweldig hoor, mooi lang verhaal en super foto's. Je kan zien da tjullie al een beetje bruin worden. Geniet er nog volop daar, want het blijft hier koud!!
Groetjes van uit Niekerk -
14 Februari 2010 - 17:54
Henk En Henrike:
Hey reizigers!! weer een leuk verhaal om te lezen en hoezo weer veel gedaan!!! leuk man!!hahah, gerard toch niet altijd even stoer,(hoogtevrees....)Heel veel plezier en lekker genieten!!
liefs van ons -
14 Februari 2010 - 21:23
Andries:
Gerard en hoogtevrees ?
Veel plezier !!!!!! -
15 Februari 2010 - 09:04
Gonda :
Nou, het was wel een lang verhaal, maar boeiend om te lezen. Perth is voor ons een beetje speciaal, want daar woont nog een oudtante van Jasper en mijn schoonouders zijn er een aantal jaren geleden ook geweest. Voor hen waren de kangoeroes wel heel speciaal. Nog heel veel plezier daar in de outback. Hier is het 's nachts koud, -6, en ze verwachten weer sneeuw, dus een grotere tegenstelling is niet te bedenken! Have a nice holiday en by the way, Sven heeft goud. Krijgen jullie daar nog iets van mee?
Greetings from the Netherlands, Gonda
-
15 Februari 2010 - 15:12
Maaike:
Jeetje wat ziet het er allemaal weer geweldig uit!
En weer geweldig leuk om alles te volgen!
Liefs,
Maaike -
15 Februari 2010 - 21:33
Leanda:
Jullie vermaken je wel weer zie/lees ik! Heerlijk hoor! Ben jaloers!
Heel veel plezier nog!
Groetjes Leanda -
16 Februari 2010 - 17:35
Cor:
Leuke verhalen, t'lijkt me nog best lastig om een strand te vinden zonder zand. Het enige zand wat we hier zien ligt op de weg omdat het zout op is!
See you!!! -
17 Februari 2010 - 03:05
Sietske:
Ziet er goed uit hoor! Heerlijk! X -
17 Februari 2010 - 19:03
Gerrie En Henk:
Gerard en Ineke!
Na een computercrash jullie reissite even kwijt. Gelukkig staan jullie weer in de favorietenlijst, zodat we weer volop meelezen! Door dit soort live-verslagen kunnen de bibliotheken wel opdoeken...
De foto's laten goed zien dat jullie straks weer veel te vertellen hebben.
We kijken uit naar het volgende "hoofdstuk".
Groeten vanaf de Gondel!
-
17 Februari 2010 - 19:22
Yvonne (& Marc):
He hoi
Ik dacht dat de achillespees meer wat was voor Gerard, maar nu heb jij er last van. Balen ja. Maar toch goed van je dat je nog hebt gelopen en het mooie uitzicht hebt kunnen zien.
Veel plezier nog.
Liefs -
19 Februari 2010 - 15:52
Sandra En Wieger:
Hey hoi,
Leuk verhaal en mooie foto's! Hopen dat je achillespees gauw opknapt Ineke. Veel plezier nog!
Liefs ons -
19 Februari 2010 - 18:06
Klaas En Andrea:
Eindelijk even tijd gevonden om jullie verhaal te lezen. Blijkt dat we nog wel een keer terug kunnen naar Taz, want de helft van wat jullie gezien hebben hebben wij niet gezien. Nog veel te ontdekken dus. Wij zijn nu in San Diego, de laatste dagen van onze reis.
Heel veel plezier nog de komende weken, en succes met de Wicked. Denk om de remmen, die schijnen niet altijd te werken...
We spreken jullie in Niekerk! -
27 Februari 2010 - 10:52
Jan En Ineke Helmus:
hallo wereld reisigers een heel mooi verslag van jullie avonturen n wat heerlijk weer de foto"s zijn erg mooi we genieten zo mooi met jullie mee een fijne reis en we zien er na uit tot de volgende keer veel plezier doei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
